in Hooghalen. In diezelfde schreef hij artikelen voor enkele kranten. Vijfenzestig jaar later zijn die nog altijd van belang, omdat ze een scherp beeld geven van Nederland kort na de bevrijding. Als commandant van de BS was hij aanwezig bij belangrijke gebeurtenissen. Daarvan deed hij verslag in de krant: in de bezettingstijd was men verstoken geweest van nieuws, nu moest iedereen weten wat er gebeurd was. Een paar uur na de bevrijding was hij in het kamp Westerbork, waar méér dan honderdduizend Nederlandse joden waren gepasseerd opweg naar de vernietigingskampen in het oosten. Daar was hij getuige van een uitbundig bevrijdingsfeest. Vijf weken later hoorde hij dat er een jonge vrouw was teruggekomen uit Auschwitz. Nog dezelfde dag had hij een gesprek met haar, waarin zij vertelde wat zich daar had afgespeeld. Voor een gedenkboek schreef hij in 1946 een beschouwing die hierbij aansluit, 'Het opgejaagde volk', waarin hij als een van de eersten de vraag stelde wat de rol van 'ons' Nederlanders was geweest bij de moord op meer dan 100.000 joden. Dit boekje eindigt met een artikel uit 1955, 'Gesprek met de doden', waarin zijn omgekomen verzetsvrienden de revue passeren: 'Waarom jij en ik niet?'