Als op een avond wordt ingebroken bij mevrouw Kuiper, een alleenstaande oude dame van ver in de tachtig, blijkt tot verbazing van politie-inspecteur Geurtsen en zijn assistent brigadier Erik Gaanders alleen een bellenkoord te zijn gestolen dat aan een roestige spijker in een hoekje van haar voorkamer hing. Dit leidt tot een onderzoek dat zich uiteindelijk blijkt uit te strekken over een periode van ruim vijftig jaar.

Als het bellenkoord plotseling belandt op het bureau van Geurtsen, ontdekt Gaanders dat het een bijzonder apart bellenkoord is: de geborduurde afbeeldingen zijn allemaal voorwerpen uit de Joodse liturgie en ze lijken niet alleen uit borduurzijde te bestaan.

Na een uitgebreid worden drie betrokkenen aangehouden. Dan kan definitief een relatie worden gelegd met de Tweede Wereldoorlog, meer dan een halve eeuw geleden.

Tijdens het onderzoek maakt Geurtsen kennis met Ingrid de Graaf en tussen hen ontstaan al snel diepere gevoelens. Die krijgt echter geen direct gevolg, omdat Ingrid nog niet heeft kunnen verwerken dat haar verloofde drie jaar eerder tijdens een VN-missie in voormalig Joegoslavië omkwam werd gestorven. Zoals Corrie Kuiper de dood van haar Joodse vrienden beschrijft.