Francine Rivers: Leota's tuin

Eens was de tuin van Leota een prachtige plek, waar bloemen bloeiden en hoop gedijde. Het was haar heiligdom na de diepe wonden die de oorlog had geslagen, haar toevluchtsoord, waar ze kon knielen voor een liefhebbende God en bidden voor de kinderen die haar zwijgende dankzeggingen niet konden begrijpen.

Nu op 84-jarige leeftijd, is Leota alleen, haar geliefde tuin is verwilderd. Al haar pogingen om zich met haar volwassen kinderen te verzoenen zijn vruchteloos gebleken. Ze spreekt haar wanhoop uit tot haar Vader in de hemel, haar enige Vriend.

En God brengt verandering met twee onwaarschijnlijke middelen: enerzijds een student die denkt dat hij alle antwoorden weet, anderzijds een kleindochter waar ze niet op had durven hopen. Maar kunnen de puinhopen als gevolg van zo pijnlijke familiegeheimen worden hersteld voor het te laat is?