Siem de Lavier heeft veel moeten verduren in zijn jongensjaren. Hij had een bult, maar een sterke nek. HIj had een rijke fantasie, waardoor hij veel mooie dingen belefde. Hij ontdekte dat hij van muziek hield. Ook om zelf muziek te maken op verschillende instrumenten. Er kwam een orgel in het huis van het daggeldersgezin. Siem kreeg les, hoewel dit eigenlijk niet kon lijden. Steeds meer bleek dat hij muzikaal begaafd was. Hij werd koorleider. De vereniging groeide uit tot een landelijk bekend koor.

Verschillende zangverenigingen gaven een gezamenlijke uitvoering in een oude kerk op de Veluwe.

Eén van de jongelui, die hem vroeger geplaagd hadden om zijn bochel, ontdekte dat Siem de Lavier een koorleider was en zei verbaasd tegen zijn vrienden: Zo waor, ie is't!