Bernardus Smytegelt, geboren 20 augustus 1665 en overleden 6 mei 1739, is in alle opzichten een geliefd predikant geweest. Dit kwam uit in zijn omgang met de vromen in de gemeente, in zijn pastoraat; inzonderheid op de preekstoel. Hij had de gave om onder allen de aandacht te wekken, en daarbij ontzag hij niemand, hij stelde de volle raad Gods voor; in allerlei gelegenheden was hij bekwaam een woord op zijn tijd op een indringende wijze te spreken. Veel gevallen van het gemoed stelde hij voor en gaf daar puntsgewijze een duidelijk antwoord op, zodat een ieder het zijn bescheiden deel kreeg.

Daar getuigt dit boek ook van. Dit boek is eigenlijk een vervolg op de preken die staan in "Een woord op zijn tijd" uit Kolossenzen 1, en begint in dit boek met 5 inleidingspreken over de vrede Gods uit Filippenzen 4 : 7. Daarop komt hij dan met het gevolg van deze vrede uit Kolossenzen 1 : 22: Opdat Hij u zou heilig en onberispelijk en onbeschuldiglijk voor Zich stellen.

Hierin wordt dan niet alleen in het algemeen over heiligmaking gesproken, zonder welke niemand God zien zal, maar hij gaat uitgebreid in op de gemeenschapsoefeningen m et God, de engelen, de mensen, de verdrukte kerk. Hoe elk zich hierin gedragen moet, welke bezwaren er zijn, wat daarin al ontmoet wordt, over de afzondering enz. Zo komen er zaken in voor waarover anders weinig gesproken wordt, veel minder betracht. Deze dingen maken dit boek enig in zijn soort, en het zal beslist niet vervelen dit boek te lezen.