''Mijn zoon, mijn zoon Absalom!'' Dat is de noodkreet van David, als zijn kind door de dood is weggerukt. Een kind verliezen, wat is dat erg! David is zijn Absalom kwijt. En, hij weet, dat Absalom in zijn hoogmoed nooit voor God heeft willen buigen. Daarom weent hij temeer: ''Och dat ik, ik voor u gestorven ware!'' Maar heeft David Absalom wel ooit gewezen op zijn zonden? Heeft hij hem bestraft? Nee, hij liet hem in alles begaan. Hoe is dat met ons in de opvoeding van onze kinderen?

Zo ligt er in de geschiedenis van koning David veel tot lering voor het dagelijkse leven. Dat komt in deze bundel van elf preken duidelijk naar voren. Het gaat over Achitófel, die in hoogmoed van God afvlucht en weloverwogen zichzelf van het leven berooft. Over Israël en Juda, die even gemakkelijk Absalom volgen als voorheen David. Maar door alles heen schittert Gods onveranderlijke trouw en mag David ervaren, dat de Heere Zijn aanschijn in al deze wegen over hem verheft.