Gerjanne van Lagen: Gezinsstilleven

Mijmeringen van een moeder

Toen ik rond 23 uur opstond om
de ontbijttafel alvast te dekken,
overviel me een soort weemoed.
Vanwege... Ik weet niet.
Vanwege het ritme van de dagen.
Of vanwege die tafel.
Ja, het was vanwege die tafel.

Ik zie de deukjes in de tafel,
waar Fieke gisteren (wat nu vroeger is),
met haar lepel in butste.
In een gleuf van de tafel,
zit een geel strijjkkraaltje.
Ik krijg het er niet uit, of nee,
ik probeer het er niet uit te krijgen,
omdat ik wil dat het blijft,
dit is mijn gezinsstilleven,
deze tafel,
de deukjes, de strijkkraal, de woorden die
over tafel rollen.