Joh. G. Veenhof: Dominee aan het Stalingradfront

Dit boek is een aanklacht tegen mensen die in hun politieke waanzin en nog eens duizenden mensen de dood in hebben gejaagd. Mannen, zonen, vaders en kinderen zijn in een oorlog gesleept. Zij moesten vechten in verschillende delen van de wereld. De aanvankelijke successen kwamen de Duitse soldaten echter zeer duur te staan. Honderdduizenden hebben hun leven voor hun vaderland gegeven.
Dit verhaal speelt zich af aan het front van Stalingrad. De strijd is wreed, barbaars en meedogenloos geweest. De mannen die er gevochten hebben, zijn verraden door hun leiders. In de steek gelaten, moesten ze wel omkomen in de barre winter van 1942-1943. De ondergang van het Zesde Duitse Leger is het onderwerp geweest, dat de auteur heeft gekozen om het leed van de soldaten te beschrijven. Dit boek is dan ook geen heldendicht, maar het beschrijft het lot van de mannen in de erbarmelijkste omstandigheden. Dominee Jürgen Hentze, de hoofdpersoon, wordt bij een strafbataljon geplaatst, omdat hij zich met de Hitlerpolitiek niet kan verenigen.
Na een zwerftocht door Oost-Europa komt het verzorgingsbataljon bij Stalingrad aan. Het verzorgen wil zeggen: lijken ophalen en begraven, onder de verschrikkelijkste omstandigheden van de oorlog. Een oorlog die verloren wordt. Het Zesde Leger gaat in krijgsgevangenschap.
Een barre tocht door Rusland vangt aan. Een tocht, die bijna het gehele Zesde Leger opslokt. Het is totaal leeggebloed en tot het bot uitgemergeld. Slecht een zeer klein gedeelte van de soldaten die aan het Stalingradfront hebben gevochten, zal terugkeren naar huis.
En degenen die niet terugkeren...? Hun namen zijn voor altijd uitgewist. Niemand weet waar ze gebleven zijn. Ze zijn verraden en verkocht, opgeslokt door de oneindigheid van de Russische steppen.