"Hij ziet Gerrie achter het raam. De gordijnen heeft ze vrijwel nooit dicht. Wie komt op deze stille plek? Hij blijft even kijken. Het is alsof hij haar oma ziet, jong en mooi. In gedachten hoort hij weer de stem van de oude vrouw. Hij ziet haar weer staan, na het zware onweer op het erf voor het huis van de jachtopziener. Met haar wijzende vinger naar hem gericht, alsof ze hem wil vermanen. Zacht klinkt het, nu in zijn hart: 'Gods verborgen omgang vinden zielen waar Zijn vrees in woont'. Weer kijkt hij naar Gerrie. In haar heeft hij haar oma terug."

Dan pas beleeft Jannes dat zijn levenservaringen geen eindpunt van zijn geestelijke ontwikkeling zijn, maar het begin van levenslange lessen.