In de periode tussen het Oude en Nieuwe Testament wordt het Joodse volk steeds meer onderworpen door vreemde heersers. Als de Syrische koning Antíochus Epíphanes het land bestuurt, probeert hij de Griekse zeden en cultuur met harde hand door te voeren, teneinde de eenheid in zijn rijk te bevorderen.

Daarin wordt hij gesteund door de hogepriester in Jeruzalem, die hij zelf heeft aangesteld.

Het wordt de Joden hoe langer hoe moeilijker gemaakt hun geloof te belijden.

Als de koning een beeld van Zeus in de Tempel plaatst en de Joden dwingt varkensvlees te eten dat aan de Griekse god is geofferd, is de maat vol.

 

Jehudá Hammakabbí wordt de leider van een gewapende opstand tegen het machtige leger van de Syriërs.

Malkía is geen held.

Hij hoopt samen met zijn familie de terreur te overleven door te schipperen tussen de Thorá en de nieuwe godsdienstwetten van de koning.

Maar hoelang zal hij dit kunnen volhouden?

En wat betekent dit alles voor zijn vriendschap met Ozias, die een hartstochtelijk voorstander is van de eenheid in het Syrische rijk en zich steeds meer afkeert van zijn Joodse wortels?

In deze tijd van godsdienstvervolging wordt iedereen gedwongen een keuze te maken.

Ook Maria, de zus van Ozias. Uiteindelijk volgt zij de stem van haar hart.