P.H. Duijzer: Brakel, een braak liggend land

Persoonljke herinneringen aan de geschiedenis van de gereformeerde gemeente te Brakel

In 1880 begon Arie van Wijgerden in Brakel een samenkomst die hij lezing noemde. Hij was klompenmaker van beroep en begon in alle eenvoud preken te lezen uit de bloeitijd van de vaderlandse kerk. In het dorp werden deze godsdienstoefeningen met de naam klompenkerk bestempeld. Maar Van Wijgerden zette geen stempel van enig kerkverband op zijn oefeningen. In die tijd zijn vele jonge mensen onder de Geest der overtuiging gekomen. De klompenmaker kwam in verwondering over de krachtdadige werking van de Geest des Heeren. Het werd een opleving in het dorp die hoorbaar en zichtbaar was. 
Na het overlijden van Van Wijgerden werd zijn taak overgenomen door Jan Hamelink. Oud-gereformeerde predikanten als ds. De Jonge, ds. Otte en ds. Van Vliet namen de weekdiensten van Hamelink over. Later, mede door de komst van L. Verheul als hervormd godsdienstonderwijzer, liepen deze oud-gereformeerde samenkomsten ten einde. Toen na diens overlijden in 1943 de groep van Van Wijgerden opnieuw dakloos was geworden, werd het contact gelegd met de naburige gereformeerde gemeenten, wat uiteindelijk resulteerde in de oprichting van de gereformeerde gemeente van Brakel.

De heer P.H. Duijzer heeft in deze uitgave behalve zijn herinneringen aan de geschiedenis van de gereformeerde gemeente te Brakel ook de vele verhalen over haar voorgeschiedenis bewaard en opgetekend.