Wie is die kreupele man aan de tafel van koning David? Mefibóseth, de kleinzoon van Saul. Hij is afkomstig uit het vervloekte geslacht en tóch is hij in 's konings paleis. In opdracht van David is hij uit het onvruchtbare Lódebar gehaald en hij kon niets anders doen dan de dood verwachten. Maar nu krijgt hij - die dode hond - zelfs zijn verloren erfenis terug. Wat een weldaden! Heeft hij die verdiend? Nee, in Mefibóseth is niets te vinden, waarom de koning hem zou beweldadigen. David gedenkt echter aan zijn verbond met Jónathan.

De negen preken in dit boek bepalen ons erbij, dat er in het leven van Mefibóseth veel gebeurt. Hij wordt beschuldigd van ontrouw en de erfenis wordt hem weer afgenomen. Maar het is Mefibóseth niet om de goederen te doen. Het gaat hem om David zelf. Is het ook zo niet in het leven van Gods volk?

Tot het einde toe moet de kreupele Mefibóseth van genade leven. Als zeven zonen van Saul opgehangen moeten worden, verschoont koning David andermaal om Jónathans wil zijn leven.

'Nooddruftigen zal Hij verschonen, aan armen, uit gena, Zijn hulpe ter verlossing tonen!'