Dit boek behandelt het ontstaan en de geschiedenis van de Oud Gereformeerde Gemeenten in de eerste helft van de 20e eeuw.

In deze periodes bestonden twee verschillende oud gereformeerde kerkformaties naast elkaar. Allereerst waren daar de oude Ledeboeriaanse gemeenten, die zich met ds. L. Boone in 1907 afzijdig gehouden hadden van de vereniging van Ledeboerianen en Kruisgezinden. Daarnaast vormde zich rond ds. C. de Jonge van Kampen in de twintiger jaren een verband van Oud Gereformeerde Gemeenten, dat veelal aangeduid werd als de Federatie van Oud Gereformeerde Gemeenten. Beide groepen oud gereformeerden verenigden zich in 1948 tot Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

In deze studie wordt uitvoerig stilgestaan bij de ontwikkelingen in beide kerkgenootschappen: het komen en gaan van voorgangers, het zich aansluiten en soms ook het zich onttrekken van groepen en gemeenten en de opbouw van het kerkelijk leven. Bijzondere aandacht wordt geschonken aan het zoeken in de jaren dertig naar een opvolger voor ds. L. Boone, de aantrekkingskracht die in dezelfde periode de Gereformeerde Gemeenten uitoefende op diverse oud gereformeerde en vrije gereformeerde groeperingen, en het toenaderingsproces tussen beide oud gereformeerde kerkformaties na de Tweede Wereldoorlog.

In deze beschrijving wordt getracht iets van de wortels van de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland bloot te leggen.