Jane Witte-Welleman (1897-1954) is niet oud geworden. Niet lang voordat zij stierf heeft zij gehoor gegeven aan de innerlijke drang iets uit haar geestelijk leven door te geven aan haar kinderen opdat God daarin verheerlijkt zou worden.

Van jongs af aan heeft zij indrukken gekend van dood en eeuwigheid. Door een ernstige preek van ds. Fraanje kwam Jane in de schuld en het gemis. Dat bleef zo totdat de Heere haar uit vrije gunst middels een gelezen preek van ds. Smytegelt liet weten een werk van genade in haar begonnen te zijn. Dit werk werd bevestigd toen zij Jezus leerde kennen als het enige fundament van zaligheid.

In Uit genade zalig vertelt de schrijfster over deze Goddelijke besturing, ook in haar verdere leven. De uitgave van het geschrift van Jane Witte-Welleman zelf wordt voorafgegaan door een inleiding van de hand van haar zoon, J. Witte, evangelist vanwege de Gereformeerde Gemeenten te Merksem.