(het leven van Franciscus Gomarus (1563-1641)).

 

Begin november 1618 reisde professor Franciscus Gomarus van Groningen naar Dordrecht. Hij ging daar als adviseur de Nationale Synode bijwonen. Het belangrijkste agendapunt van de synode was de regeling van de geschillen die tussen Gomarus en Arminius ontstaan waren en de hele kerk in beroering brachten. Toen rond de jaarwisseling 1618-1619 de discussies met de remonstranten op gang kwamen, hield Gomarus zich op de achtergrond. Zijn stem die vele malen helder door de bovenzaal van de Kloveniersdoelen in Dordrecht geklonken had, zweeg vrijwel geheel na de remonstranten ondervraagd werden. Dat tekent Franciscus Gomarus. Hij was geen vechtjas. Hij hield zich graag op de achtergrond als het ging om theologische strijdpunten. Gomarus voelde zich het beste thuis tussen zijn boeken, zijn studenten op de kansel. Toch was Gomarus niet bang voor de strijd. Hij zocht die niet, maar als het nodig was, ging Gomarus geen stap opzij. Dan stond hij pal voor de waarheid. Zo is zijn naam onlosmakelijk verbonden met een ernstige crisis die de jonge kerk van de reformatie in de Republiek trof.

 

In dit boek presenteren de auteurs de wetenschappelijke gegevens over Gomarus op een begrijpelijke en boeiende wijze. Het verhaal wordt verlucht met veel illustraties, waardoor een levendig beeld van deze veelzijdige persoonlijkheid ontstaat.