Kees Eijkelboom: Waldemar

Een leven in de schaduw van Gods hand

''In de ondergrondse drukkerij heb ik als jonge twintiger vaak gebeden:

'Heere, ik wil mijn hele leven aan U geven. Wat U van mij kunt gebruiken, neem dat. En mocht ik Uw Naam verheerlijken hier in de anonimiteit, of in een verbanningsoord, in gevangenschap, of waar dan ook: laat mij alles doorleven wat U goed dunkt voor mij. Als het maar is tot eer van U en heil van mijn naaste.'

Pas veel later, in de zware gevangenistijden, toen het bijna niet meer te dragen was en mijn hart een woestijn leek, herinnerde de Heilige Geest mij aan dit gebed. Aan mijn belofte. Wat een ongekende bron van vreugde brak daar open! Ik beefde van ontzag. De Heere verhoort onze gebeden soms zeer nauwkeurig! Het had God goed gedacht dat ik om Zijn Naam mocht lijden! Vanaf dat moment werd mijn tred lichter en mijn ogen helderder. God was mij zo nabij!

Sindsdien vraag ik voortdurend of God mij dat wil laten bidden wat in overeenstemming kan zijn met mijn leven, zodat ik kan dragen wat ik vraag.''