Nette ziet het niet meer zitten. Ze voelt zich vreselijk eenzaam. Ze is pas vijftien, maar de tijd dat ze jong en zorgeloos was lijkt haar eeuwen geleden. Op school wordt ze geplaagd, haar vriendinnen raakt ze langzamerhand kwijt. Als ze merkt hoe gemakkelijk het is om af te vallen, besluit ze de touwtjes zelf weer in handen te nemen. Ze gaat sporten, steeds minder eten en stukje bij beetje neemt de anorexia het van haar over.

Als ze nog maar 38 kilo weegt wordt ze opgenomen in het ziekenhuis en daarna in een kliniek voor jongeren met eetstoornissen. Nette is woedend op haar ouders, woedend op de doktoren die haar dwingen aan te komen. Tot ze beseft dat de anorexia geen vriend is. Want welke vriend zou je de dood inpraten?