'Bertus! Kom hier...! Kom dadelijk hier!'

Het jongetje komt een beetje achter de berg vandaan, en hij zegt:

'Nee, nee, ik kan niet... mijn ene been is stijf!'

Het meisje kijkt hem met grote ogen aan.

'Nee, joh, ik roep jóú niet!'

'Ja... jawél... ik heet Bertus.'

'Nee rare, ik moet jou niet hebben, ik moet mijn witte eendje hebben.'

Dan moet hij een beetje lachen en hij zegt: 'Een eend heet toch niet Bertus! Eenden heten héél anders, hoor.'

Maar het meisje zegt: 'Niet waar! De mijne heet Bertus. Mijn vader heeft het zelf gezegd!'

 

Bertus gaat Elly helpen om haar eendje te vangen. Dat is niet gemakkelijk. En grote Bertus heeft een zere knie. Hij is heel bang voor de vader van Elly. Want Elly's vader is dokter en misschien vindt hij wel dat Bertus' been eraf moet.