Na in Leiden theologie gestudeerd te hebben, werd Johannes Barueth in 1732 predikant van de Gereformeerde Kerk te Hoogwoud. In 1737 vond hij in Charlois, onder de rook van Rotterdam, zijn tweede gemeente. Dordrecht werd in 1745 zijn derde en laatste standplaats.

Met name tijdens de lange periode van zijn arbeidzaam leven in de Merwestad is een reeks werken op vooral theologische en (kerk)geschiedkundig gebied letterlijk uit de pen gevloeid. Na in 1777 de status van emeritus te hebben ontvangen, is de auteur op 29 augustus 1782 te Dordrecht overleden.

Van hem verschenen diverse prekenbundels, zoals de in 1752 en 1754 bij Jacobus Bosch te Rotterdam uitgekomen twee delen "De predikende en wonderdoende Christus". Uit dit werk komen de vier preken over de rijke man en Lazarus, overgezet in de huidige spelling vanuit de oude druk door Dr. C.R. van den Berg. De parabel (gelijkenis) van de rijke man en Lazarus uit Lukas 16 behoort tot de bekendste uit de Bijbel en is eeuwenlang om zijn voorbeeldfunctie leerzaam geweest.