Aan de fusie tussen 'Ledeboerianen' en 'Kruisgezinden' in 1907 tot de Gereformeerde Gemeenten zijn ten nauwste twee namen verbonden: Ds. N.H. Beversluis en Ds. G.H. Kersten. In Rotterdam woonden ze slechts tweehonderd meter van elkaar. Zij vormden samen 'de ziel van de vereeniging'! Ze deelden veel samen: hetzelfde genadeleven dat uit God is; ervaring in het onderwijs vóór de Heere hen riep tot het predikambt; en een sterk besef voor de noodzaak van een geordend kerkelijk leven. Vanaf 1900 hanteerde Beversluis in zijn ambtelijk streven meer en meer de stokken 'Lieflijkheid' en 'Samenbinders' - naar Zacharia 11:7 - ten koste van (eigen) diep gewortelde kerkelijke inzichten. In dat jaar richtte deze Ledeboeriaan een 'aanzoek' tot vereniging aan de Kruisgezinde Classis Holland/Zeeland: de eerste officiële stap op weg naar '1907', waarbij hij ten nauwste betrokken bleef. De jeugdige Kersten bevorderde dit proces op krachtige wijze door diverse initiatieven. Van de eerste Synode der verenigde kerken werd Beversluis (57) preses en Kersten (25) scriba. Bleef laatstgenoemde overbekend, eerstgenoemde veel minder. Daarom 'Dit boek voorziet in een behoefte' (Ds. A. Moerkerken).