W.G. van de Hulst: Het wegje in het koren

'De boze boer liep op het mooie, kromme wegje, en hij bromde, hij bromde maar...
Hij zag de arme, geknakte halmen liggen, dan hier, dan daar.
Hij werd hoe langer hoe bozer...
"Ja,ja... als ik die deugnieten krijg...!
Als ik ze krijg!"'

Er loopt een stil wegje tussen het koren.
Tussen dat koren staan mooie, rode klaprozen.
Toos en Tineke lopen samen het wegje in, om klaprozen te plukken voor de vader van Tineke, die jarig is.
Ze trappen op het mooie koren.
Ze zien het niet - ze hebben zo'n pret.
Maar de boer en de veldwachter zien het wél.
Zij gaan ook het wegje in, om de twee deugnieten te pakken...