W.G. van de Hulst: Rozemarijntje,

'Ik ben Rozemarijntje. Zullen we allemaal gaan spelen?' De meisjes lachen alweer. 'Wat een gekke naam is dat!' zei er een. Rozemarijntjes gezicht werd donker. Ze trok een rimpel boven haar neus en zei: 'Een gekke naam? Helemaal geen gekke naam, hoor. 't Is juist de mooiste naam van de hele wereld. Mama heeft het zelf gezegd. En het is echt waar!'