Willem G. van de Hulst: Wachten op de kraakwagen

Tweemaal heeft de stoel in de regen gestaan. Op z'n eerste dag en in z'n laatste nacht. Daartussen ligt een leven.
Wanneer een kunstschilder schrijft, kun je verwachten dat hij dit sterk visueel doet. In plaats van met verf schildert hij dan zijn verhalen met woorden. Alleen dít al geeft dit nieuwe boek van Willem G. van de Hulst (zijn dertigste uitgave) iets bijzonders. Ogenschijnlijk zonder zich om de compositie te bekommeren, vertelt hij zijn geladen leven. Hierbij wisselt hij fictieve verhalen af met herinneringen.
Een intrigerende bijkomstigheid is de stoel van zijn vader. Deze stoel vormt de rode draad, die de verhalen met elkaar verbindt. Als kleine jongen zat de auteur op de leren armleuning, wanneer zijn vader hem een verhaaltje vertelde. En verhalen vertellen kon die vader wel, want het was de kinderboekenschrijver W.G. van de Hulst. Wanneer er in het verleden weer een nieuw boek van hem verscheen, stond daar steevast bij: "Met illustraties van W.G. van de Hulst Junior".
Nu die "Junior" 70 jaar is geworden, vertelt hij niet alleen over zijn eigen leven, maar ook over de tijd waarin hij met zijn vader samenwerkte.