Marianne Witvliet: Gebroken wit

Yara Burger is vastgelopen. Na jaren ogenschijnlijk onvermoeibaar leven, moet ze eraan geloven. Het gaat zo niet verder. Ze vertrekt naar een Frans eiland om met zichzelf in het reine te komen. Maar juist daar, op Ile d'Ouessant maken ontmoetingen met anderen het onmogelijk de pijn voor zichzelf te houden.
Yara ontmoet Louise Leclerc, een oudere vrouw met een even verweerd innerlijk als zijzelf. In korte tijd ontstaat er hartverscheurende openheid tussen de vrouwen, vooral omdat ze zich herkennen in elkaar, in hun verdriet, in hun geloof.
Maar die openheid blijkt bedrieglijk. Als het erop aankomt, geven ze niet alles prijs, en houden ze de eigenlijke pijn achter. Uiteindelijk zijn aangrijpende omstandigheden aanleiding voor een nieuwe bereidheid hun innerlijk werkelijk bloot te geven.
Yara ontmoet het meisje Mo, dat de heimwee naar Yara's eigen doodgeboren dochtertje pijnlijk doet voelen. Mo's onbevangenheid brokkelt de muur van weerstand af waarachter Yara zich voortdurend schuilhoudt.