B.H. Laurens: Hun armoe en hun grauw gezicht

Hongerwinter '44-'45

In die turbulente septembermaand van 1944 wachtte West-Nederland tevergeefs op de bevrijding. Zowel Dolle Dinsdag als de Slag om Arnhem
werden een ontgoocheling voor de Nederlandse bevolking die al vier jaar oorlog achter de rug had. Deze septembermaand werd het begin van 'Één van dc meest catastrofale perioden welke de Nederlandse geschiedenis heeft gekend' (Dr. L. de Jong), de hongerwinter, een tijdperk van acht maanden, dat geen Nederlander die het bewust heeft meegemaakt ooit zal vergeten.
Dc hongerwinter, veel beschreven, maar zelden zo indringend als deze auteur heeft gedaan. Zijn boek, een boeiend en geloofwaardig verslag, strak en consequent geschreven, behandelt de laatste oorlogswinter gezien door de ogen van een middelbare scholier, wiens vader een kapperszaak heeft waar zo het een en ander omgaat. De zaak gelegen in een 'kleine middenstandswijk, is het centrale punt van waaruit de belevenissen van gewone mensen aan de orde komen. Gewone mensen die proberen levend het einde van de oorlog te halen en daar niet allemaal in slagen.
Dit is een authentiek, onopgesmukt relaas van de zelfbeleefde werkelijkheid van verloedering en verpaupering en het gevecht voor het dagelijks bestaan.
De auteur, B.H. Laurens, was tot voor kort hoofd van een Rotterdamse basisschool. Dit boek, dat het karakter heeft van een documentaire, is zijn debuut als schrijver.