Erin Bartels: Wat we verborgen houden

'Ik wilde dat het huis zijn mond kon opendoen. Ik had het gevoel dat dit huis een geheugen had en iets voor me verborgen hield. De brokkelige keldermuren waren er al op het moment dat de fotograag foto's van een mooie vrouw door een chemisch bad haalde en ze ophing om te drogen. De muren van mijn slaapkamer waren er getuige van geweest hoe iemand een ongelofelijk mooi bed van houtsnijwerk naar binnen had gebracht. Het huis had toegekeken toen er graven werden gedolven, grafstenen werden geplaatst en kruiden werden geplant. en toch deed het er het zwijgen toe, op de krakende geluiden na die alle houten huizen maken.'

Of ze een doos met foto's en een oude camera wil afleveren bij een oudtante die ze nog nooit heeft gezien? Elizabeth Balsam vindt het maar een vreemd verzoek. Maar als ze haar baan verliest, vertrekt ze toch naar het landhuis van haar oudtante Nora. Daar stuit ze op mysterieuze zaken die haar nieuwsgierigheid prikkelen. Als ze op onderzoek uit gaat, komen de verhalen van de twee vrouwen die in het huis geleefd hebben weer tot leven. Een testament van liefde, veerkracht en moed in tijden van oorlog, racisme en misverstanden.