K. Norel: Water, wind en vuur

Deze roman van de begaafde auteur K. Norel gaat over het grootste Waddeneiland, Texel, en over de Texelaars. De bevolking is er minder homogeen dan die van de andere eilanden. Naast vissers zijn er schapenboeren op het oude land en akkerbouwers in de nieuwe polders. En vergeet de middenstanders niet, die in onze tijd Texel vooruit brengen als vakantieoord, maar die toch nooit dat succes in zaken zouden hebben als Texel niet een prachtig eiland was met veel duinen, bossen en een verrukkelijk strand. Uit elk van deze groepen voert de schrijver figuren ten tonele: een stoere visser, een rustige schapenboer, een middenstandsgezin dat verzot is op geld, een geslacht van pioniers in de Eierlandse polder, dat het van keetmeid en polderjongen brengt tot welvarende boeren, een vreedzame doopsgezinde, een vogelwachter die bezeten is van de schoonheid van het eiland..
Het verhaal speelt in deze eeuw, maar terugblikken geven beelden uit de geschiedenis van Texel, zoals toen op de rede van Oudeschild de Hollandse koopvaarders wachtten op een gelegenheid de Amsterdamse haven binnen te vallen en admiraal de Ruyter er 's lands vloot verzamelde, voordat hij uitvoer voor zijn grote tochten. Ruime aandacht wordt eveneens besteed aan de 'Russenoorlog', de opstand van de Georgiërs in Duitse dienst, die in april 1945 in fel verzet kwamen. Vlak voor het einde van de oorlog heeft Texel toen in vuur en vlam gestaan. Over dit weinig bekende drama wordt door Norel op boeiende wijze verteld. Maar het verhaal blijft niet in de oorlog steken. Het nieuwe Texel, in volle bloei en opgang, krijgt er gestalte in en het eindigt met de vogelwachter die, oud geworden, het nieuwe Jeruzalem verwacht als een verheerlijkt Texel.

Streekroman 16