Ds. P. Melis: De landbouwer van Abel-Mehóla

Hij werd geroepen terwijl hij op de grote hoeve in Abel-Mehóla aan het 
ploegen was met twaalf juk runderen, Elisa, de zoon van Safat, de man
Gods. Als een van de grote profeten uit het Oude Testament staat hij ons
 voor ogen. Hij wordt aangeduid als degene die water op Elia's handen goot,
de dienaar van Elia dus, die er bij was toen Elia ten hemel voer. Op zijn gebed
kreeg hij twee delen van de geest van Elia.
In het Tienstammenrijk heeft hij  een grote plats ingenomen. Hij sprak
vrijmoedig tot de koningen van Israël, Joram en Joas, en tot Josafat, de
koning van Juda, maar hij gaf ook onderwijs aan de profetenschool. Elisa was
er bij toen de profetenzonen hout hakten voor de uirtbreiding van hun pro-
fetenschool. Toen tijdens het beleg van Samaria de stad leed onder een ver-
schrikkelijke honger, was Elisa daar aanwezig, en hij mocht de verlossing uit 
de nood voorzeggen. De wagen van Naäman de Syriër hield voor de deur
van Elisa's woning stil, maar hij sloeg ook acht op de noden van een arme
weduwe en hij had oog voor de kinderloosheid van de Sunamitische. Grote
wonderen mocht Elisa door Gods genade verrichten.
Joram, de koning van Israël, liet zelfs zijn tranen de vrije loop toen Elisa op
zijn sterfbed lag. "Mijn vader, mijn vader, wagen Israël en zijn ruiteren!', riep
hij uit. De betekenis van Elisa voor het Tienstammenrijk was groter dan die 
van een heel leger. God bediende Zich zelfs van zijn gebeente om een dode
levend te maken. Zo sprak hij nog, nadat hij gestorven was. En zo spreekt 
hij nog. Het leven van Elisa heeft ons ook vandaag nog veel te zeggen.
 

Ds. P. Melis, predikant van de Gereformeerde Gemeente te Genemuiden,
heeft in 15 bijbellezingen het leven van de profeet Elisa behandeld. Met grote
pastorale bewogenheid trekt hij daarin lijnen naar het leven van de gelovige
van vandaag. Ook naar het leven van de christelijke gemeente van vandaag.