De toekomstverwachting van de Nadere Reformatie heeft altijd de aandacht getrokken. Diepgaande besturing van het onderwerp vond echter tot nu toe nauwelijks plaats. Algemeen wordt aangenomen dat 'sommige oudvaders gematigde chiliasten waren'...

Drs. Meeuse toont in dit onderzoek met de stukken aan dat deze instelling onhoudbaar is. De meeste vertegenwoordigers van de beweging van de Nadere Reformatie bestreden juist het chiliasme!

Uit de door de auteur besproken geschriften blijkt dat de toekomstverwachting binnen de beweging van de Nadere Reformatie weliswaar nuanceringen kende, maar altijd aansloot bij het belijden der kerk. Er is een wezenlijk onderscheid tussen een optimistische toekomstverwachting van de vertegenwoordigers van de Nadere Reformatie en chiliastische bespiegelingen van verschillende sektariërs.

Daarnaast geeft de auteur aandacht aan de tijdsomstandigheden die aanleiding konden zijn voor het ontstaan van een optimistischer toekomstverwachting. Ook komen de verschillen op dit terrein aan het licht tussen puriteinen, quintomonarchianen, coccejanen, labadisten en de 'duysent-jarige', de eigenlijke chiliasten.

Tenslotte wordt een uitvoerig overzicht gegeven van de toekomstverwachting van Jacobus Koelman. Een boeiende studie over een belangwekkend onderwerp, die bovendien ook voor de geïnterresseerde 'leek' goed leesbaar is.