J.F. van der Poel: Sharons tranen drogen niet

De levensweg van Sharon Stolk gaat door een uiterst diep dal en het lijkt of aan haar verdriet en haar tranen geen einde komt.
Als verzorgster in een bejaardentehuis kan zij, hoezeer zij ook verzet pleegt, niet verhoeden dat - met toestemming van haar vader - euthanasie wordt gepleegd op haar moeder. De gevolgen van deze wandaad zijn vreselijk, zowel voor Sharon als haar vader.
Haar verdriet is onpeilbaar als ook op haar inmiddels zieke vader een poging tot euthanasie wordt gedaan.
Toch is er Eén, Die van Sharon afweet, Die de tranen van haar ogen wil afwissen en haar verdriet verandert in blijdschap.