In het Bijbelboek Genesis wordt ons veel meegedeeld over het leven van Jozef, de oudste zoon van Jakob bij zijn beminde voruw Rachel.

Het leven van Jozef wordt allereerst gekenmerkt door een weg van diepe vernedering, waarna hij - door genade - uitnemend verhoogd mocht worden. Zijn leven spreekt zo duidelijk van de Raad Gods, Die het kwaad van Jozefs broeders ten goede dacht, om een groot volk in het leven te behouden. In dit alles mocht Jozef een type van Christus zijn.

Ds. G. Mouw (1942) verklaart in deze Bijbellezingen - die zeer geschikt zijn voor gebruik in de leesdiensten - het leven van Jozef schriftuurlijk en bevindelijk. Hartelijk en welgemeend dringt hij eropaan om ''te letten op de vrome en te zien naar de oprechte, want het einde van die man zal vrede zijn.''