Arjen van Hoorn: 3 delen
1. Tot de rand van de afgrond
Dit verhaal gaat over verslaving. Over de macht van drugs. Over de meeslepende betovering van de droombeelden die erdoor worden opgewekt. Het is een boek over de duivelse leugen van de zo onschuldig lijkende stoffen. Men wordt meegenomen op de levensweg van een jongen voor wie het leven zinloos schijnt te zijn. De lezer wordt misschien wel in eigen gezin geplaatst...
Eddie, de hoofdpersoon in dit verhaal, heeft het thuis niet naar zijn zin. Hij zit in de laatste klas van de havo, heeft altijd redelijk zijn best gedaan, maar is de laatste tijd niet meer gemotiveerd.
Hij geeft de schuld aan de huiselijke omstandigheden, wat niet geheel juist is. Wel blijken die van sterke invloed te zijn. Hij vindt het thuis ongezellig en ergert zich vaak.
Vader Luiten heeft een drukke werkkring. Hij is 's avonds moe en prikkelbaar. De laatste tijd is hij bijna verslaafd aan de televisie, aan uitgaan en aan bezoek ontvangen. Dat heeft hij nodig, is zijn vaste overtuiging.
Het is echter ook een alibi om zich achter te verschuilen. Eddie en zijn enige zus Wilma zijn daardoor vaak alleen thuis, of ze zijn verplicht te kijken naar programma's die hun ouders boeiend vinden. Er is geen sfeer en nauwelijks onderling contact meer. Wilma zoekt die bij haar vriendin. Eddie raakt zijn vriend kwijt en tracht zijn verveling en doelloosheid te verdrijven in het dorp. Een tijdelijke vriend neemt hem mee naar een café. Daar ontmoet hij later een andere knaap, die hem inpalmt.
Die blijkt verslaafd te zijn. Eddie wordt langzaam gevangen door de verleidelijke waandenkbeelden die het gebruik van hasj veroorzaken. Hij wordt door zijn zogenaamde vriend en door de sterke verleiding meegenomen tot aan de gevaarlijke grens van de totale verslaving. Door een wonderlijke leiding wordt hij daaraan niet overgegeven.
Het verhaal heeft een open einde. Eddie en zijn huisgenoten staan aan een nieuw begin.
2. Een toegestoken hand
In dit vervolg van "Tot de rand van de afgrond" schijnen de problemen waardoor Eddie Luiten tot verslaving kwam, tot het verleden te behoren.
Hij werkt tijdelijk op de kwekerij van de vader van Marja, de vriendin van zijn zus Wilma. Van Velsen heeft hem daar opgevangen, om hem de gelegenheid te geven zich weer aan te passen aan een normaal leven in de maatschappij. Eddie heeft het daar naar zijn zin. Hij wordt weer gezond en sterk door het werk in de buitenlucht.
Maar waar leeft hij voor? Hij heeft geen duidelijk doel. De toekomst schijnt zinloos te zijn. Er is nog steeds niets en niemand in zijn leven om hem ergens toe te stimuleren. Of toch wel?
Toen hij na een tijd van verslaving en later na de opvang in een psychiatrisch ziekenhuis thuiskwam, heeft hij even contact gehad met Marja. Zij heeft hem onbewust hoop en uitzicht gegeven. Hij klampt zich vast aan wat zij hem ondoordacht heeft gezegd. Het geeft hem houvast. Marja kan hem weer toekomst geven. Daar leeft hij naartoe.
De ontwikkelingen nemen de lezer mee langs een weg die Eddie weer bijna tot in de afgrond voert. Tot hij opnieuw in Amsterdam is. Niet in een kraakpand, maar op een plek waar hem een hand wordt toegestoken.
3. Een gebaande weg
Wanneer Marja van Velsen hoort dat Eddie Luiten vanuit de opvang boerderij naar huis mag, zoekt ze een mogelijkheid om hem te ontlopen.
Enkele jaren eerder heeft hij haar gevraagd of zij vriendschap met hem wilde. Haar antwoord was een teleurstelling voor hem, want hij zocht in zijn wankele situatie naar steun en liefde. Dat kon zij hem niet geven.
Voor Eddie werd het leven opnieuw zinloos. Hij kwam weer in aanraking met de vriend die hem ook de vorige keer tot het gebruik van drugs had verleid. Hij raakte voor de tweede keer verslaafd.
Marja kreeg hierdoor een schuldgevoel, waarmee ze jaren rondliep. Ze hield zich steeds voor dat hij niet nogmaals verslaafd zou zijn geraakt, als zij hem niet had afgewezen.
Dat Eddie haar vergeten was, merkte ze steeds uit de brieven die hij naar haar ouders stuurde en door de gesprekken met zijn zus.
In dit deel neemt Marja een geforceerde beslissing en denkt tevergeefs hem daardoor te kunnen ontlopen en vergeten.
Nog wonderlijker is de weg van Eddie. Hij wordt ermee geconfronteerd dat de terugkeer in de maatschappij moeilijk en vaak onmogelijk is. De geromantiseerde ontwikkeling die de auteur voor dit verhaal heeft gekozen, maakt dat des te meer duidelijk. Want voor Eddie Luiten wordt een ideale weg gebaand, wat zelden het geval is.
Tot het laatste hoofdstuk blijft de vraag, hoe het tussen Ed en Marja zal gaan. De ontknoping is verrassend.
