Arjen van Hoorn: Tot de rand van de afgrond

Dit verhaal gaat over verslaving. Over de macht van de drugs. Over de meeslepende betovering van de droombeelden die erdoor worden opgewekt. Het is een boek over de duivelse leugen van de zo onschuldig lijkende stoffen. Men wordt meegenomen op de levensweg van een jongen voor wie het leven zinloos schijnt te zijn. De lezer wordt misschien wel in eigen gezin verplaatst...
Eddie, de hoofdpersoon in dit verhaal, heeft het thuis niet naar zijn zin. Hij zit in de laatste klas van de havo, heeft altijd redelijk zijn best gedaan, maar is de laatste tijd niet meer gemotiveerd. Hij geeft de schuld aan de huiselijke omstandigheden, wat niet geheel juist is. Wel blijken die van sterke invloed te zijn. Hij vindt het thuis ongezellig en ergert zich vaak.
Vader Luiten heeft een drukke werkkring. Hij is 's avonds moe en prikkelbaar. De laatste tijd is hij bijna verslaafd aan de televisie, aan uitgaan en aan bezoek ontvangen. Dat heeft hij nodig, is zijn vaste overtuiging.
Het is echter ook een alibi om zich achter te verschuilen. Eddie en zijn enige zus Wilma zijn daardoor vaak alleen thuis, of ze zijn verplicht te kijken naar programma's die hun ouders boeiend vinden. Er is geen sfeer en nauwelijks onderling contact meer. Wilma zoekt die bij haar vriendin. Eddie raakt zijn vriend kwijt en tracht zijn verveling en doelloosheid te verdrijven in het dorp. Een tijdelijke vriend neemt hem mee naar een café. Daar ontmoet hij later een andere knaap, die hem inpalmt.
Die blijkt verslaafd te zijn. Eddie wordt langzaam gevangen door de verleidelijke waandenkbeelden die het gebruik van hasj veroorzaken. Hij wordt door zijn zogenaamde vriend en door de sterke verleiding meegenomen tot aan de gevaarlijke grens van de totale verslaving. Door een wonderlijke leiding wordt hij daaraan niet overgegeven.
Het verhaal heeft een open einde. Eddie en zijn huisgenoten staan aan een nieuw begin.